Κάνναβη η αρχαία

Το παλαιότερο ιστορικό στοιχείο της χρήσης κάνναβης από τον άνθρωπο προέρχεται από το νησί της Ταϊβάν που βρίσκεται στις ακτές της ηπειρωτικής Κίνας. Σε αυτό το μέρος, οι αρχαιολόγοι έχουν αποκαλύψει ένα αρχαίο χωριό που χρονολογείται από πάνω από 10.000 χρόνια. Οι Κινέζοι από την αρχαιότητα βασιζόντουσαν στη μαγεία για την καταπολέμηση των ασθενειών, αργότερα όμως ανέπτυξαν σταδιακά μια εκτίμηση και γνώση των θεραπευτικών δυνάμεων των φαρμάκων.Μα είναι η κινεζική λέξη για την κάνναβη.

Αυτός που πρωτοασχολήθηκε με τα φάρμακα είναι ένας θρυλικός αυτοκράτορας, ο Shen-Nung, ο οποίος έζησε γύρω στον 28 αιώνα π.Χ. Δεδομένου ότι ήταν ο ίδιος αγρότης, αποφάσισε να εξερευνήσει τις θεραπευτικές δυνάμεις της φυτικής ζωής της Κίνας. Σε αυτή την αναζήτηση για φυτά που μπορεί να βοηθήσουν τους ανθρώπους του, ο Shen-Nung χρησιμοποίησε την κάνναβη. Λέγεται ότι ο αυτοκράτορας είχε μια αξιοσημείωτη ικανότητα να μπορεί να δει μέσα από το κοιλιακό του τοίχωμα στο στομάχι του! Αυτό του επέτρεψε να παρατηρήσει εκ τη λειτουργία του φαρμάκου σε αυτό το τμήμα του σώματος.

Η ανακάλυψη ότι οι δέσμες ινών ήταν πολύ ισχυρές ώθησε τους ανθρώπους να ασχοληθούν με την τέχνη της κλωστής και ύφανσης των ινών σε ύφασμα. Αυτό το γεγονός οδήγησε στην εξάρτηση του ανθρώπου από τα δέρματα των ζώων για ρούχα. Και εδώ, ήταν οι ίνες κάνναβης που οι Κινέζοι επέλεξαν για τα πρώτα τους ρούχα. Ήταν τόσο σημαντική η ανακάλυψή της που εύκολα κατέλαβε την αρχαία κινεζική κουλτούρα.

Ενώ έχουν εντοπιστεί ίχνη πρώιμων κινεζικών υφασμάτων, το 1972 ανακαλύφθηκε αρχαία ταφή που χρονολογείται από τη δυναστεία των Τσού (1122-249 π.Χ.). Σε αυτή βρέθηκαν θραύσματα υφάσματος, χάλκινα δοχεία, όπλα και κομμάτια νεφρίτη. Η επιθεώρηση του υφάσματος έδειξε ότι ήταν κατασκευασμένη από κάνναβη. Τα αρχαία κινεζικά χειρόγραφα είναι γεμάτα με ιστορίες που ωθούν τους ανθρώπους να καλλιεργούν κάνναβη έτσι ώστε να έχουν ρούχα.

Τα αρσενικά φυτά διακρίθηκαν σαφώς από τα θηλυκά. Οι Κινέζοι αναγνώρισαν επίσης ότι τα αρσενικά φυτά παρήγαγαν μια καλύτερη ίνα από τα θηλυκά τα οποία παρήγαγαν τους καλύτερους σπόρους. Αν και οι σπόροι κάνναβης ήταν μια διαδεδομένη καλλιέργεια σιτηρών στην αρχαία Κίνα μέχρι τον 6ο αι. Μ.Χ., δεν ήταν τόσο σημαντικό όσο ένα σιτάρι τροφής όπως το ρύζι ή το μαρούλι.

Στην πραγματικότητα, όλοι ήθελαν να είναι αυτάρκης σε κάνναβη για να στηρίξουν τις δικές τους ανάγκες. Κατά συνέπεια, οι καλλιέργειες υπήρχαν γύρω από τα σπίτια όχι μόνο λόγω της καταλληλότητας της γης αλλά και λόγω της εμπορικής τους αξίας. Κατά τη διάρκεια της μακράς ιστορίας της στην Κίνα, η κάνναβη βρήκε το δρόμο της σε σχεδόν σε κάθε γωνιά της κινεζικής ζωής.

Επίσης μεταξύ των όπλων που βρέθηκαν ήταν και κοτσάνια κάνναβης, στα οποία είχαν σκαλισθεί πάνω τους μορφές φιδιού. Εκτιμάται ότι με αυτά τα κοτσάνια οι ιερείς πήγαιναν σε αρώστους που ήταν δαιμονισμένοι για να πολεμήσουν τον δαίμονα. Ο ιερέας στεκόταν πάνω από το σώμα του ασθενή τοποθετούσε το μίσχο της κάνναβης επάνω του και χτυπούσε το κρεββάτι για να διώξει τον δαίμονα. Εάν η ασθένεια ήταν ψυχοσωματική και ο ασθενής είχε πίστη στον κατήγορο, τότε ένοιωθε πιό ήρεμος ώρα με την ώρα. Αν το πρόβλημά του ήταν οργανικό, τότε σπάνια βελτιωνόταν. Μια άλλη ιστορία λέει για έναν αγρότη που είδε ένα φίδι που φέρει κάποια φύλλα μαριχουάνας για να τοποθετήσει στην πληγή ενός άλλου φιδιού. Την επόμενη μέρα το τραυματισμένο φίδι θεραπεύτηκε. Ενδιαφερόμενος, ο αγρότης εξέτασε το φυτό με την πληγή του και θεραπεύτηκε.

Είτε πρόκειται για ιστορίες που έχουν σχέση με την ιδέα ότι η κάνναβη είχε μαγική δύναμη είτε όχι, το γεγονός είναι ότι παρά την πρόοδο της κινεζικής ιατρικής, συνέχισε να ακολουθείται η μέθοδος αυτή με μίσχους κάνναβης μέχρι τον Μεσαίωνα.

Η κάνναβη στην αρχαία Ελλάδα.

Η κάνναβη στην αρχαία Ελλάδα ήταν ευρέως γνωστή. Χρησιμοποιούνταν για την ιαματική δράση της ενώ τα φύλλα της συνταγογραφούνταν για τη θεραπεία της ρινορραγίας. Οι σπόροι της είχαν ευεγερτικές ιδιότητες σε φλεγμονές και πληγές ενώ το 70 μΧ ο ιατρός Διοσκουρίδης κατέταξε την κάνναβη στα φυτά με θεραπευτικές ιδιότητες.

Υπάρχουν πολλές αναφορές για την κάνναβη σε κείμενα.Ο Ηρόδοτος αναφερόταν σε τελετουργικό από τους Σκύθες όπου αναφέρει για ένα περίεργο δέντρο που όταν το ρίχνανε στην πυρά μεθούσαν απο τις αναθυμιάσεις του.

“Υπήρχεν παρ’ αυτοίς και έτερον δένδρον, το οποίο φέρει περίεργον είδος καρπών. Ούτοι συναθροίζονται καθ’ ομάδας και ανάπτουν πυράν και τοποθετούνται περί αυτήν. Και τότε ρίπτουν εις την πυράν εξ εκείνου του καρπού και όταν οσφραίνονται τον καιόμενον καρπόν μεθύσκονται εκ της οσμής…”